gedicht voor mensen die in de zorg werkzaam zijn

 

Voel jij je ook wel eens machteloos
Als een bewoner verdrietig is of boos
En je komt er maar niet achter waarom
Begrijp ik het niet of ben ik nou zo dom

Voel jij je ook wel eens verdrietig
Als een bewoner waaraan je bent gehecht
Steeds verder achteruit gaat
En tenslotte niets meer zegt

Voel jij je ook wel eens opstandig
Als het met steeds minder moet
En er steeds meer blijft liggen
Hoe goed je je best ook doet

Voel jij je ook wel eens boos
Als er weer iemand komt klagen over iets
Wat voor je gevoel zo belangrijk is
Dat het bij al het andere valt in het niets

Voel jij je ook wel eens belazerd
Als je weer die dienst niet krijgt waar je om hebt gevraagd
En je toch maar weer “ja” hebt gezegd
Omdat het anders ten koste van de bewoners gaat

Voel jij je ook wel eens heel optimistisch
Als het een dag heel lekker gaat
En je alle aandacht kunt geven
Waar de bewoner steeds om vraagt

Voel jij je ook wel eens pessimistisch
Als je in de kranten leest
Dat de politiek wel alle problemen begrijpt
Maar een verhoging van de ziekenfonds premie vreest

Voel jij je achteraf wel eens gebruikt
Als je iets moet doen wat je niet mag of wil
Maar omdat er niemand anders is
Sta je er maar even niet bij stil

Voel jij je ook wel eens warm
Als een bewoner geniet van jouw arm
Die je om haar heengeslagen hebt, bedoeld
Om haar te troosten zodat ze zich veilig voelt

Voel jij je ook wel eens koud
Als iedereen tegen je snauwt
De bewoners,collega’s,terwijl niemand merkt
Dat je al zeven dagen hebt gewerkt

Voel jij je ook wel eens miskend
Als je je benen uit je lijf hebt gerend
Als mede door jou inzet, je kunt zeggen: we hebben het weer gered!
Maar er is niemand die dankjewel tegen je zegt

Voel jij je ook wel eens een tevreden mens
Als je na je dienst naar buiten gaat
Dat lijkt me een fijn gevoel, een wens
Zodat je de volgende dag weer naast de bewoner staat…..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*